Jak większość złe nawyki , moje niezdrowe odżywianie zaczęło się stopniowo: tu podjadanie z roztargnieniem, tam dodatkowy drink. Wkrótce comiesięczne objadanie się ciasteczkami stało się cotygodniowym.
Mój przybranie na wadze nie zdarzyło się to od razu, ale z każdym rokiem pogarszałem się, że zaniedbałem zajęcie się depresją i niepokojem, które je karmiły. Zawsze zmagałem się ze swoim zdrowiem psychicznym, ale dopiero na studiach zaczęło to wpływać na to, co i jak jadłem. Przeszedłem przez złe zerwanie we wczesnych tygodniach pierwszego roku, jak wielu ostatnich absolwentów liceum. I, jak wielu z nich, opłakiwałem stratę kuflem lodów i talerzem frytek, jednocześnie płacząc na ramieniu przyjaciela.
Ale nawet po zakończeniu żałoby wydawało się, że nigdy nie udało mi się zapanować nad jedzeniem. Zacząłem polegać na wygodnych pokarmach, aby złagodzić mój niepokój. Wraz ze wzrostem stresu w szkole rósł mój apetyt na cukier i tłuszcz. Chociaż byłem nadal aktywny , ćwiczenia nie mogły się równać z moim emocjonalnym jedzeniem. Kiedy byłem smutny, jadłem. Kiedy się nudziłem, jadłem. Bez względu na to, co czułam, była to wymówka do jedzenia.
Zanim dostałem zaręczony z mężem pięć lat później nie czułem się już fizycznie sobą. Moja zwiększona waga nie pozwalała mi ćwiczyć tak dużo, jak kiedyś, zarówno z powodu wstydu z powodu mojej niezdolności do dopasowania się do moich starych ubrań do ćwiczeń, jak i dlatego, że byłem tak ospały.
Pracowałem na pełny etat, cały dzień zgarbiony nad komputerem , oprócz uczęszczania do szkoły średniej, stresowanie się finansami, planowanie ślubu, martwienie się o chorych i starzejących się członków rodziny. Dbanie o siebie wydawało się ostatnią rzeczą w programie. Myślenie o własnym zdrowiu, kiedy tylu ludzi wokół mnie było w gorszej sytuacji, wydawało się niemal niepoważne.
W dniu ślubu nie czułam się komfortowo w sukience i czułam się skrępowana pozując do zdjęć. Nie sądzę, żebym się wstydził, gdyby mój przyrost masy ciała był naturalny z biegiem czasu, ale każdy nowy funt przypominał mi o spirali spadkowej mojego zdrowie psychiczne .
Shutterstock
Na początku naszego małżeństwa mój mąż i ja nigdy nie naciskaliśmy na siebie nawzajem, aby ćwiczyć lub jeść bardziej pożywnie. Oboje mieliśmy tendencję do przejadania się, kiedy byliśmy przepracowany lub zestresowany i żadne z nas nie chciało być tym, który wskazywałby, jakie to niezdrowe. Każdy z nas był niechętny temu, by powiedzieć, że powinniśmy dokonać zmiany i zmienić nasz stosunek do jedzenia.
Ale wkrótce potem przypominam sobie, że czułem się, jakby moje ciało nie było moje. Czułem się rozwiedziony i odległy od tego, jakby należał do kogoś innego. Podczas gdy ja jeszcze wziąłem regularne spacery , dedykowany program odżywiania i ćwiczeń wydawał się obcą koncepcją. Miałem niejasny pomysł, że chcę zmienić status quo, ale nie czułem się jeszcze upoważniony, by samemu to zmienić.
Następnie moje ciało zostało wrzucone do wielu nowych doświadczeń, kiedy stałem się w ciąży około roku po naszym ślubie. Ciąża była przerażająca, zarówno nasze dziecko, jak i ja mieliśmy szereg komplikacji zdrowotnych. Ale wszystkie te wizyty u lekarza i wizyty USG przypomniały mi, że moje ciało potrzebuje opieki - i kto mógłby to zrobić oprócz mnie?
Zdałem sobie sprawę, że muszę dokonać zmiany. My musiał dokonać zmiany. I musieliśmy to robić, gdy nasza córka była młoda, bo inaczej byłoby jeszcze trudniej zerwać z naszymi utrwalonymi przyzwyczajeniami. Wiedziałem, że nie chcę mieć takich samych problemów z sercem, jakie mieli inni w mojej rodzinie, i chciałem znowu znaleźć się gdzieś w środku. Chciałem poczuć, że moje ciało jest moje.
Po narodzinach naszej córki przeżyliśmy razem z mężem chwilę przyjścia do Jezusa. Wiedzieliśmy, że musimy przejąć kontrolę nad naszym zdrowiem fizycznym i psychicznym. Postanowiliśmy, że zrobimy to razem, zaczynając od małych, pijąc więcej wody i wykonując kilka godzin energicznych ćwiczeń tygodniowo. Powoli zaczęliśmy koncentrować się na dodawaniu kolejnych świeże owoce i warzywa do naszej diety, zmniejszając wielkość porcji, unikając cukru i smażonych potraw oraz codziennie ćwicząc. Gdy funty spadły, korzyści zdrowotne były jasne: moje tętno spoczynkowe w końcu spadło o aż 20 uderzeń na minutę, a mój cholesterol wrócił do zdrowego poziomu.
Shutterstock
Ale kiedy zmieniły się nasze relacje z jedzeniem i ćwiczeniami, mój mąż i ja zaczęliśmy także odkrywać nowe strony siebie. Nauczyliśmy się lubić wspólne gotowanie, znajdowanie zdrowych przepisów po poranku na targu i omawianie ich każdego wieczoru w kuchni, zamiast polegać na starych obiadach. Kiedy zaczynaliśmy wpadać w stare nawyki, omawialiśmy stresory i ból, które je powodowały, zamiast paraliżować się jedzeniem lub telewizją, przyciągając nas do głębszego zrozumienia siebie nawzajem.
Kiedy razem rozpoczynaliśmy ten remont, wydawało mi się, że nasze zdrowie było wspólnym projektem rodzinnym, a nie jakąś karą lub niechęcią - co zawsze tak myślałem ” diety ' przed.
Cały stres wpłynął również na nasze popędy seksualne. Nasze nowe, wspólne podejście do życia sprawiło, że pod koniec dnia poczuliśmy się bardziej romantycznie i mniej wyczerpani. A ponieważ byliśmy o wiele bardziej aktywni niż wcześniej, zaczęliśmy odkrywać nowe zajęcia na randki, a nie na zwykłe kolacje na mieście lub zakupy z dostawą i Netflixem. Nagle poczuł się, jakby było więcej do odkrycia i odkrycia, więcej do delektowania się i przyjemności.
Teraz w sumie 50 funtów - i 25 lat także dla mojego męża - psychicznie czuję się lżejsza i fizycznie, wiedząc, że w końcu kontroluję swoje ciało, a nie jestem kontrolowany przez moje nastroje i kaprysy. Moje i mojego męża zaangażowanie w nasze zdrowie ujawniło nasze głębsze zaangażowanie w długie życie razem - jako zespół. A jeśli chcesz głębiej zagłębić się w naukę o odchudzaniu, sprawdź te 20 popartych nauką sposobów, aby zmotywować się do utraty wagi .
Aby odkryć więcej niesamowitych sekretów, jak żyć jak najlepiej, Kliknij tutaj aby śledzić nas na Instagramie!
