Granie w wyprzedanym domu i otrzymywanie owacji na stojąco noc po nocy jest zawsze celem przedstawień na Broadwayu, ale rzadko taka jest rzeczywistość. Nawet sztuki i musicale, które cieszą się największym uznaniem na Broadwayu - pożądanym Nagroda Tony —Nie zawsze są tymi, którzy przyciągają największe tłumy. The Wiz , na przykład, prawie zamknięte po pierwszym tygodniu na Broadwayu w 1975 roku!
Ale każdego roku jest kilka programów, które zbierają mnóstwo szumu, pozostawiając miłośników teatru domagających się zobaczenia muzyki na żywo i dramatów, bez względu na koszt biletu . Aby uczcić te rzadkie zwycięstwa w Great White Way, podsumowaliśmy występy na Broadwayu, które rok po roku naprawdę odbiły się echem wśród widzów teatralnych - czy to z powodu wielkich gwiazd na Playbill, chwytliwych melodii czy legendarnych zespołów, które za nimi stoją. . Dowiedz się, który program na Broadwayu miałby trudności ze zdobyciem biletu na rok urodzenia, od 1947 do 2000 roku.
1947: Finian's Rainbow
Warner Bros.
Ten musical o irlandzkim zabarwieniu zyskał uznanie wielu widzów, kiedy po raz pierwszy został otwarty w 1946 roku. W następnym roku zdobył dwa Tony Awards podczas ceremonii inauguracyjnej, która tylko zwiększyła grono fanów. Musiał szukać 725 przedstawień aby nadążyć za popytem - dla porównania, inne nagradzane programy w tym sezonie miały mniej niż 200 występów. Dwie dekady później Finian's Rainbow zrodził film z udziałem Fred Astaire w 1968 roku (na zdjęciu) i od tego czasu musical przeszedł kilka renesansów.
1948: Panie Roberts
Alamy
Panie Roberts miał udany trzyletni okres od 1948 do 1951 roku, ale zaraz po wyjściu z bramy było to coś wyjątkowego. Gwiazda Henry Fonda walczył, aby wydostać się z kontrakt filmowy tylko po to, by zdobyć główną rolę porucznika Douga Robertsa - był to trafny wybór, ponieważ zdobył nagrodę dla najlepszego aktora na Tony's za swoją rolę. Gra wygrała również Tony Awards dla najlepszego reżysera i najlepszej sztuki, więc nic dziwnego, że doczekał się także filmowej adaptacji (dla której Fonda wskrzesił swoją rolę).
1949: Śmierć sprzedawcy
Viking Press
Arthura Millera Śmierć sprzedawcy był nie tylko hitem na Broadwayu - wygrał pięć Tony , w tym Best Play, w 1949 roku - ale wygrał także Millera A. Nagroda Pulitzera dla dramatu . W tygodniu otwarcia Plik New York Times nazwał to „wspaniały”, „bogaty” i „niezapomniany” dramat. Oczywisty faworyt fanów, jego początkowa sesja trwała 742 występy. Ale widzowie z każdego pokolenia mieli okazję zobaczyć tę wciągającą sztukę, ponieważ na przestrzeni lat była wielokrotnie reaktywowana.
1950: Południowy Pacyfik
Columbia
Południowy Pacyfik, na podstawie powieści z 1947 roku Opowieści z Południowego Pacyfiku , był wczesnym dziełem szanowanego duetu z Broadwayu Rodgers i Hammerstein -najbardziej znany z Oklahoma ! wtedy.
Ale Południowy Pacyfik stał się własną bestią z Broadwayu. Musical zdobył oszałamiające 10 nagród Tony Awards w 1950 roku i jest jedynym musicalem w historii, który dominuje wszystkie cztery kategorie aktorskie : Najlepszy aktor ( Ezio Pinza ), Najlepsza aktorka ( Mary Martin ), Najlepszy aktor drugoplanowy ( Myron McCormick ) i najlepsza aktorka drugoplanowa ( Juanita Hall ). Plik oryginalna produkcja działał przez prawie pięć lat, z prawie 2000 przedstawieniami. Nie trzeba dodawać, że był to ogromny hit.
1951: Chłopaki i lalki
Rozmach
Chłopaki i lalki otworzył się na Broadwayu pod koniec 1950 roku. Przez pierwszy pełny rok na scenie w 1951 roku zebrał mnóstwo miłości, po entuzjastycznych recenzjach znanych krytyków teatralnych. - Duży problem z Chłopaki i lalki jest to, że jej przedstawienie trwa tylko jeden wieczór, kiedy powinno trwać około tygodnia ”- pisał New York Daily News krytyk John Chapman . „We wszystkich działach Chłopaki i lalki to doskonała komedia muzyczna ”. Chęć zobaczenia Chłopaki i lalki tylko rosły, kiedy to otrzymał nagrodę dla najlepszego musicalu na rozdaniu Tony Awards w 1951 roku.
1952: Król i ja
Rozmach
Adaptacja Rodgersa i Hammersteina Margaret Landon's Powieść z 1944 roku Anna i król Syjamu to było coś nowego dla tej pary: było ich pierwszy raz stworzenie spektaklu skupionego wokół znanej już gwiazdy, Gertrude Lawrence , który faktycznie przyniósł im projekt.
Król i ja został dobrze przyjęty zarówno przez krytyków, jak i widzów teatralnych, ostatecznie wygrywając Tony dla najlepszego musicalu w 1952 roku. Zdobył także Tony dla najlepszego odrodzenia muzycznego w obu 1996 i 2015 —Wyraźna wskazówka, że Rodgers i Hammerstein wymierzyli sprawiedliwość Landonowi i Lawrence'owi.
1953: Cudowne miasto
Rozmach
Muzyka do Cudowne miasto przyszedł z przyszłości West Side Story kompozytor Leonard Bernstein . Ustawiony w Nowym Jorku musical - zainspirowany sztuką Moja siostra Eileen - opowiada historię sióstr Ruth i Eileen, które przeprowadzają się do miasta z Ohio z wielkimi marzeniami. Po zwolnieniu oryginalnego kompozytora spektaklu na pięć tygodni przed premierą, Bernstein został wniesiony przerobić cały musical w ciągu miesiąca. Jednak wszystko się opłaciło… Cudowne miasto wygrała pięć nagród Tony w 1953 roku, w tym Best Musical.
1954: Herbaciarnia sierpniowego księżyca
MGM
Johna Patricka Herbaciarnia sierpniowego księżyca otwarty pod koniec 1953 roku i wystawił ponad 1000 przedstawień. W następnym roku zdobył pięć Tony Awards , w tym Best Play, New York Drama Critics Circle's Najlepsza amerykańska gra i Nagroda Pulitzera dla dramatu . Spektakl był takim hitem, że zrodził nawet film z 1956 roku, w którym wystąpił Marlon brando (na zdjęciu) i musical z 1970 roku, Cudowne panie, miły dżentelmen.
1955: Gra w piżamę
Masterworks Broadway
Gra w piżamę jest muzyczny w powieści z 1953 roku 7½ centów, historia szczegółowo opisująca problemy pracownicze w fabryce piżam. Musical zyskał sławę, co dało początek karierze aktorki Shirley MacLaine . Stosunkowo nieznana w tamtym czasie MacLaine była tylko dublerką, ale pewnego wieczoru wcieliła się w rolę Gladys, kiedy oryginalna aktorka, Carol Haney , nie był w stanie wykonać. Na szczęście dla MacLaine, jej występ zwrócił uwagę producenta filmowego Hal B. Wallis , który akurat był na widowni. Szybko podpisał z nią siedmioletni kontrakt dla Paramount Pictures, a reszta to zdecydowanie historia Hollywood. Oprócz wielkiego przeboju, jakim stała się MacLaine, musical okazał się sukcesem sam w sobie, wygrywając trzy Tony w 1955 roku , w tym Najlepszy musical.
1956: Moja Damo
Columbia
Oryginalna produkcja Broadwayu z 1956 roku Moja Damo zawierał wówczas wschodzącą i obecnie godną uwagi Julie Andrews , ale to nie jedyny powód, dla którego był to hit. Alan Jay Lerner na podstawie Moja Damo na Jerzy Bernarda Shawa Pygmalion . Wiele, w tym Rodgers i Hammerstein , próbował, ale ostatecznie porzucił adaptację słynnego dzieła, uznając to za „niemożliwe”. Ale Lerner zrobił to z wielkim sukcesem. W rzeczywistości, Moja Damo był kiedyś nazywany „ doskonały musical ”.
To wygrało sześć Tony w 1957 roku, a oryginalnym nagraniem obsady serialu był najlepiej sprzedający się album w Stanach Zjednoczonych w tym roku. W trzecim roku na Broadwayu Moja Damo ustanowić rekord , stając się najbardziej dochodowym przedstawieniem na Broadwayu wszechczasów, zarabiającym 10 milionów dolarów. Wkrótce został zaadaptowany do nagrodzonego Oscarem filmu z udziałem Audrey Hepburn , w 1964 roku.
1957: West Side Story
Masterworks Broadway
Zainspirowany przez Romeo i Julia , musical West Side Story bada rywalizację między dwoma gangami ulicznymi - Sharks i the Jets. Musical nie przyszedł jednak bez walki, ponieważ producenci odpadali, zespoły kreatywne miały wcześniejsze zobowiązania, cięcia budżetowe i nie tylko. „Wszyscy nam mówili, że [ West Side Story ] był projektem niemożliwym ”, kompozytor Powiedział Leonard Bernstein . Tak zwany „niemożliwy projekt” stał się w końcu jedno z największych dzieł Broadwayu . Pomimo swojego sukcesu, West Side Story ostatecznie stracił nagrodę Best Musical Tony Award Człowiek muzyki w 1958 roku. Ale i tak wygrał dwa Tony dla najlepszego choreografa i najlepszego projektanta scenicznego.
1958: Człowiek muzyki
Anioł
Meredith Willson's Człowiek muzyki był pierwszy kompozytor Musical na Broadwayu —Wcześniej pracował nad muzyką na duży ekran — i ukończenie tego projektu zajęło mu prawie osiem lat. Ale jego ciężka praca zdecydowanie się opłaciła. Plik New York Times' Brooks Atkinson zwany musicalem „tak amerykański jak szarlotka i oracja czwartego lipca”. Wygrał pięć Tony Awards w 1958 roku , w tym Best Musical, i tak jest reaktywowany w 2020 roku z Hugh Jackman w roli głównej.
1959: Dźwięk muzyki
Sony Legacy
Dźwięk muzyki był ostatnim dziełem Rodgersa i Hammersteina wcześniej Oscar Hammerstein zmarł w 1960 roku. Musical był tak podekscytowany, że podobno się sprzedał Przedsprzedaż biletów na 2 miliony dolarów zanim kurtyna podniosła się nawet w wieczór otwarcia. Przedstawienie, w którym zobaczył gwiazdę Broadwayu Mary Martin grać Maria von Trapp wygraj pięć Tony , w tym wiązanie najlepszego musicalu. A emocje na tym się nie skończyły - album obsady sprzedał się w 3 milionach egzemplarzy na całym świecie. Jak wiesz, Dźwięk muzyki został zaadaptowany do filmu z 1965 roku z udziałem Julie Andrews, co jeszcze bardziej ugruntowało jego miejsce w historii popkultury.
1960: Żegnaj, Birdie
Rozmach
Plik pierwsza kreacja muzyczna kompozytora Charles Strouse i autor tekstów Lee Adams , PA pa Ptaszyna był krytycznym sukcesem, ku wielkiemu zdziwieniu Świat Broadwayu . Żegnaj, Birdie jest kreatywny zespół i gwiazdy nie były nawet dużymi nazwiskami Dick Van Tama , który zapoczątkował rolę Alberta Petersona, był wówczas praktycznie nieznany. Często nazywany pierwszym musicalem rock and rollowym, Żegnaj, Birdie wygrała cztery nagrody Tony w 1961 roku, w tym dla najlepszego musicalu i najlepszego aktora w musicalu dla Dyke.
1961: Mężczyzna na każdą porę roku
Roberta Bolta Mężczyzna na każdą porę roku otwarto w London Globe Theatre w 1960 roku. Po udanym występie na West Endzie przedstawienie zostało przeniesione do Broadway w 1961 roku z Paul Scofield wznowienie jego oryginału rola jako Sir Thomas More , za którą wygrał Nagroda Tony . Scofield zagrał również ponownie rolę w adaptacji filmowej z 1966 roku, za co otrzymał Oscara!
1962: Kto się boi Virginii Woolf?
Alamy
Kto się boi Virginii Woolf? otwarty na Broadwayu w październiku 1962 roku, ale krytycy byli podzieleni. Harold Clurman z Naród powiedział, że to „nie tylko najlepsza gra w mieście, teraz może okazać się najlepsza w sezonie”, ale Nowa Republika ” s Robert Brustein nazwała sztukę „pustą w środku”. Podział opuścił publiczność szukającą biletów, aby zobaczyć, o co tyle zamieszania - do tego stopnia, że spektakl był w stanie spłacić inwestorów po zaledwie 31 przedstawieniach! Oryginalna produkcja zakończyła się cztery Tony w głównych kategoriach: Najlepsza sztuka, Najlepszy reżyser, Najlepszy aktor i Najlepsza aktorka. Został również przekształcony w film fabularny z 1966 roku, z udziałem Elizabeth Taylor (na zdjęciu).
1963: W drodze na forum wydarzyła się zabawna rzecz
Piętno
To wczesna praca przez Broadway big shot Stephen Sondheim nie miał być hitem, na podstawie wczesnych zapowiedzi. Po zmianie numer otwarcia zamiast tego przedstawić musical jako komedię, DO W drodze na forum wydarzyło się zabawne wydarzenie zdjął. Musical przetoczył 1963 Tony Awards w głównych kategoriach muzycznych, zdobywając nagrodę łącznie sześć nagród .
1964: Cześć Dolly!
Masterworks Broadway
Kiedy został otwarty w styczniu 1964 roku, Cześć Dolly! w obliczu konkurencji z Barbra Streisand Zabawna dziewczyna , ale ostatecznie zyskał uznanie widzów teatralnych i krytyków - zdominował 1964 Tony Awards z 10 zwycięstwami, w tym dla najlepszego musicalu i najlepszego występu czołowej aktorki w musicalu dla Carol Channing . Miłość do Cześć Dolly! pozostał przez lata, a oryginalne nagranie obsady zostało wprowadzone do Galeria sław Grammy w 2002.
1965: Skrzypek na dachu
RCA Victor Broadway
Cześć Dolly! nie był jedynym muzycznym, który wywołał falę w 1964 roku. Skrzypek na dachu otwarty na Broadwayu we wrześniu 1964 roku i był to sukces, który utrzymał swoje panowanie przez wiele lat. W rzeczywistości oryginalna produkcja była na scenie tak długo, że stała się pierwszy musical w historii Broadwayu aby przekroczyć 3000 przedstawień. W 1965 roku pokaz zdobył dziewięć nagród Tony , w tym Best Musical, który był punktem kulminacyjnym jego sukcesu.
1966: Kabaret
Masterworks Broadway
Lata 60. były złotym czasem dla musicali na Broadwayu. Po sukcesie Cześć Dolly! i Skrzypek na dachu , Broadway zrobił miejsce dla Kabaret, który otwarty w 1966 roku . Jednak w przeciwieństwie do swoich poprzedników, Kabaret wzięli niezwykłe podejście na scenę muzyczną. Nie zawierała uwertury i otwierała się dużym lustrem odbijającym się w stronę publiczności, łamiąc czwartą ścianę i wciągając widzów teatralnych jak nigdy dotąd. Na szczęście jego niezwykłe podejście się opłaciło: Kabaret wygrał Tony Award dla najlepszego musicalu w 1967 r. wywołał kilka odrodzeń i zainspirował film z 1972 r. pod tym samym tytułem, w którym wystąpił Liza minnelli .
1967: Alleluja, kochanie!
Sony Classical
Alleluja, kochanie! opowiada historię walki pewnej czarnoskórej kobiety, która od służenia do występów w showbiznesie. To otwarty na Broadwayu w kwietniu 1967 r. i chociaż nie uzyskał tego samego statusu ikony, co Witaj Dolly !, Skrzypek na dachu, i Kabaret w tamtym czasie był to spory sukces. Musical zdobył pięć nagród Tony z dziewięciu nominacji w 1968 roku, w tym Best Musical. I to zapoczątkowało karierę aktorki Leslie Uggams, który zapoczątkował główną rolę.
1968: Obietnice, obietnice
Varese Sarabande
Otwarcie w dniu Broadway w 1968 roku , Obietnice, obietnice stał się sukcesem komercyjnym - głównie dzięki swojej muzyce. Plik New York Times' Clive Barnes powiedział, że tak „pierwszy musical, w którym wychodzisz czując rytmy, a nie nucąc melodie”. Musical był pomysłodawcą Dionne Warwick hit „Nigdy więcej się nie zakocham”. I podczas gdy Obietnice, obietnice ostatecznie stracił nagrodę Tony w 1969 roku dla najlepszego musicalu 1776, to wciąż odeszło dwa Tony , jak również Grammy za najlepszą ścieżkę dźwiękową z oryginalnego albumu obsady.
1969: 1776
Masterworks Broadway
Musical 1776 jest Hamilton zanim było Hamilton , wyszczególniając otaczające wydarzenia podpisanie Deklaracji Niepodległości, głównie z punktu widzenia John Adams . Z kolei musical, który został otwarty na Broadwayu w 1969 roku, zawierał mnóstwo muzyki pop, napisanej przez Sherman Edwards -znany do pisania hitów wykonane przez Elvis Presley .
1776 ” unikalne podejście polegające na łączeniu muzyki pop z wyraźnym wydarzeniem historycznym przyniosło jej duże uznanie krytyków, dzięki New York Daily News ” Domokrążca nazywając to „oszałamiająco oryginalny musical” z „twórczością artystyczną”. Program odszedł z wygraną trzy Tony w 1969 roku , w tym Najlepszy musical.
1970: Oklaski
Rozmach
Oklaski była kontynuacją pracy Żegnaj, Birdie ' s Strouse i Adams. Początkowo chcieli oprzeć 1970 musical o nagrodzonym Oscarem filmie z 1950 roku Wszystko o Ewie , w roli głównej Bette Davis . Jednak 20th Century Fox pierwotnie odmówił zrezygnować z praw do filmu, więc Strouse i Adams zamiast tego zabezpieczyli prawa do tego opowiadania Wszystko o Ewie' scenariusz został oparty na.
I dzięki temu musicalowi udało się wyrobić sobie markę. W programie wystąpił Lauren Bacall , który wygrał Tony Award dla najlepszej aktorki w 1970 - i Oklaski zdobył w tym roku trzy inne nagrody Tony, w tym Best Musical.
1971: Firma
Analogowy Spark
Plik musical Firma był ulubieńcem krytycznym - nominowanym do ustanowienia rekordu 14 Tony Awards (i wygrywając sześć). Zanim się otworzyło, New York Times krytyk Barnes napisał że naprawdę wierzy, że wielu ludzi pokocha [ Firma ] ”i nie mylił się. Firma' s unikalny czynnik polegał na tym, że zamiast być wytchnieniem dla publiczności z przeważającej klasy wyższej klasy średniej od ich problemów, wysunął te problemy na pierwszy plan, koncentrując się na nieszczęściach małżeńskich w Nowym Jorku. I chociaż mogło to zakończyć się klapą, musical zakończył się komercyjnym sukcesem, udowadniając, że eskapizm nie jest jedyną rzeczą, którą ludzie chcą zobaczyć.
1972: Dwóch panów z Werony
Shutterstock
Williama Szekspira Dwóch panów z Werony został napisany w XVI wieku, ale był to dopiero początek sprowadzony na scenę Broadwayu we wczesnych latach siedemdziesiątych. Produkcja wykorzystała dzieło Szekspira i przekształciła je w musical rockowy, który został tak dobrze przyjęty, że w końcu pokonał wielkie nazwiska, takie jak Smar i Follies dla Nagroda Tony dla najlepszego musicalu w 1972 roku. Rości sobie również prawa do bycia Debiut na Broadwayu aktora Jeff Goldblum , który był członkiem obsady.
1973: A Little Night Music
Masterworks Broadway
A Little Night Music było kolejnym wczesnym dziełem wielkiego Sondheima. Dzięki temu publiczność mogła zajrzeć jego pochodzenie w muzyce klasycznej i narodził się jego pierwszy prawdziwy sukces komercyjny: „Send in the Clowns”. The New York Times ” Barnes chwalony A Little Night Music jako „musical dla dorosłych”, kiedy został po raz pierwszy otwarty, nazywając go „miękkim dla uszu, przyjemnym dla oczu i przyjemnym dla umysłu”. Musical wygrał sześć Tony w 1973 roku , w tym Najlepszy musical i Najlepsza oryginalna ścieżka dźwiękowa dla Sondheim. Został również zaadaptowany do filmu z 1977 roku, z udziałem Elizabeth Taylor.
1974: Tutaj!
Sony
Tutaj! jest Zestaw z II wojny światowej muzyczne to otwarty na Broadwayu w 1974 roku. Jest powszechnie uważany za początek kariery dla wielu znanych aktorów, którzy występowali w oryginalnej obsadzie John Travolta , Traktuj Williamsa , i Marilu Henner .
Spektakl zakończył się po zaledwie 341 przedstawieniach - choć nie z powodu braku pełnych krzeseł. W rzeczywistości, Tutaj! był nawet zaplanowany na krajową trasę koncertową, która również została odwołana. The New York Times zgłoszone że Maxene i Patty Andrews Sióstr Andrews, które zagrały w Tutaj! , zażądał więcej pieniędzy, co podobno doprowadziło do upadku serialu.
1975: The Wiz
atlantycki
The Wiz jest jednym z najbardziej podziwiane musicale do dziś, zwłaszcza za przełomową, całkowicie czarną obsadę, chwytliwą ścieżkę dźwiękową i filmową adaptację Diana Ross i Michael Jackson . Ale od samego początku nie był to wyraźny sukces.
To powtórzenie klasycznej powieści dla dzieci Czarnoksiężnik z Krainy Oz otwarty na Broadwayu na początku 1975 roku. Ze względu na mieszane recenzje i słabą sprzedaż biletów, producenci rozważał wyłączenie go po pierwszym tygodniu na Wielkiej Białej Drodze. Jednak po wpłaceniu pieniędzy na reklamy telewizyjne The Wiz wysadził. Dom był pełen każdego wieczoru, a program przyniósł prawie 70 milionów dolarów dochodu. Oryginalna produkcja The Wiz biegał przez cztery lata i wygrał siedem z ośmiu Tony Awards był nominowany do nagrody w 1975 roku, w tym do upragnionego najlepszego musicalu.
1976: Linia chóru
Masterworks Broadway
Linia chóru to musical na Broadwayu o Broadwayu, opowiadanie historii tancerzy biorących udział w przesłuchaniach w - zgadliście - wersie chóru. Kiedy po raz pierwszy otworzył Off-Broadway w 1975 roku, pocztą pantoflową stworzyło takie zapotrzebowanie że bilety wyprzedały się przez cały kurs. Kiedy został otwarty na Broadwayu pod koniec 1975 roku, nadal się wyprzedawał. Po strajk muzyka w 1976 roku od września do października zamykano każdy musical, miłośnicy teatru byli jeszcze bardziej wściekli na widok Linia chóru . Musical wygrał osiem Tonys w 1976 roku i wystąpił dla bezprecedensowej liczby 6137 przedstawień, co czyni go najdłużej wystawianą produkcją na Broadwayu w historii w tamtym czasie.
1977: Annie
Masterworks Broadway
Annie stał się fenomenem kulturowym i wszystko zaczęło się od Musical na Broadwayu na podstawie Mała sierotka Annie komiks, który został otwarty w 1977 roku. Prowadziły zarówno utalentowane dziecięce gwiazdy, jak i magnetyczna ścieżka dźwiękowa Annie stać się jednym z największych musicali wszechczasów. Nawiązując do siedmiu młodych aktorek, które grały sieroty w oryginalnej produkcji, The New York Times recenzja czytaj: „Ich gra zespołowa jest tak ścisła, że wydaje się, że robią to od lat”.
W 1977 roku Annie zdobył siedem nagród Tony , w tym najlepszy musical, najlepsza ścieżka dźwiękowa i najlepsza rola czołowej aktorki w musicalu dla Dorothy Loudon . Oryginalna produkcja trwała prawie sześć lat iw tym czasie młody Sarah Jessica Parker zagrał nawet tytułową rolę!
1978: Nie jest źle zachowujący się
Masterworks Broadway
Nie jest źle zachowujący się jest muzyczny hołd do czarnych muzyków z Harlem Renaissance, biorąc swój tytuł z 1929 roku Fats Waller piosenka o tym samym tytule. Oryginalna, niewielka wersja programu została otwarta w godz Kabaret Manhattan Theatre Club w 1978 r., przy tak wielu pozytywnych recenzjach, został przekształcony w pełnowymiarową produkcję dla Broadwayu, której otwarcie nastąpiło jeszcze w tym samym roku. To wygrało trzy Tonys w 1978 roku , w tym Best Musical, i zyskał tak ogromną rzeszę fanów, że stał się Specjalna telewizja NBC w 1982 i został wskrzeszony przez oryginalną obsadę w 1988 roku z okazji 10-lecia.
1979: Sweeney Todd: Demoniczny fryzjer z Fleet Street
Masterworks Broadway
Sweeney Todd: Demoniczny fryzjer z Fleet Street to kolejny powód do sławy Sondheima. Plik thriller muzyczny został oparty na sztuce z 1973 roku pod tym samym tytułem i został otwarty na Broadwayu w 1979 roku z udziałem weterana aktorki Angela Lansbury . To był sukces w historii, wynikach i castingu. Według The New York Times ” przegląd oryginalnej produkcji , było „bardzo mało Sweeney Todd to nie było, w taki czy inny sposób, przejawem niezwykłego talentu ”. Musical poszedł do domu z osiem Tonys w 1979 roku , w tym Best Musical, Best Original Score i Tonys dla obu swoich gwiazd (Lansbury i Len Cariou ).
1980: Uniknąć
Rozmach
Uniknąć był wczesna praca innego wielkiego nazwiska w musicalach: angielski kompozytor Andrew Lloyd Webber . Oryginalna produkcja serialu została otwarta na West Endzie w 1978 r., A po wielkim sukcesie została przeniesiona na Broadway pod koniec 1979 r. Patti LuPone w roli głównej. Uniknąć nie tylko zdobył Musical of the Year na Olivier Awards (które są zasadniczo brytyjskimi Tonys), ale także zdobył Tony dla najlepszego musicalu w 1980 roku, czyniąc go pierwszy brytyjski musical by kiedykolwiek ubiegać się o tytuł. Spektakl został ostatecznie przeniesiony na duży ekran w 1996 roku Madonna grając tytułową rolę. Spektakl przyniósł jej nawet Złoty Glob.
1981: Wymarzone dziewczyny
Rozmach
Wymarzone dziewczyny, który otwarty na Broadwayu w 1981 roku skupiał się na kobiecym trio z Chicago (zainspirowanym odnoszącymi sukcesy zespołami Motown, takimi jak The Supremes i The Shirelles). Jennifer Holliday zagrała jako Effie White, a jej nagranie solówki Effie „And I Am Telling You I'm Not Going” znalazło się na szczycie list przebojów Billboard singiel z 1982 roku. Piosenka też zyskała Wymarzone dziewczyny jeden z dwie nagrody Grammy (zdobyli również nagrodę dla najlepszego albumu muzycznego). Sukces Wymarzone dziewczyny , który wygrał pięć Tony w 1982 roku , tak naprawdę nigdy się nie skończyło. Został on przekształcony w nagrodzony Oscarem w 2006 roku film z udziałem Beyonce , Jamie Foxx , i Jennifer Hudson jako Effie. Podobnie jak Holliday, rola ta ugruntowała miejsce Hudson w historii popkultury - zdobyła Oscara za swój występ.
1982: Koty
Rozmach
Jeden z Lloyda Webbera największe hity , fenomen Broadwayu Koty , powstała na West Endzie w 1981 roku - ale była to prawie totalna bomba. - Chwila, w której Koty pojawienie się na scenie mogło być jednym z najbardziej wyśmiewanych momentów w historii teatru ”, Lloyd Webber powiedział kiedyś . Jednak nie było to nic innego. W 1982 roku serial otworzył się na Broadwayu na masową skalę suma sprzedaży biletów w przedsprzedaży 6,2 miliona dolarów. Uważany za jedną z pierwszych naprawdę wciągających produkcji teatralnych, Plik New York Times nazywa Koty musical, który przenosi widzów w kompletny świat fantazji, który mógłby istnieć tylko w teatrze. Zarówno produkcje West End, jak i Broadway ustanowili rekordy długości swoich biegów w tamtym czasie, z tym pierwszym trwającym 21 lat, a drugim 18 lat. Spektakl zdobył wiele nagród - w szczególności za najlepszy musical na obu Nagrody Oliviera i Tony Awards .
1983: La Cage aux Folles
Masterworks Broadway
Na podstawie francuskiej sztuki o tej samej nazwie z 1973 roku La Cage aux Folles musical był pomysłem producenta Allan Carr - ten sam człowiek, któremu udało się sprowadzić Smar na duży ekran. Musical, który rozpoczął się Broadway w 1983 roku , wyśrodkowany na Społeczność LGBT i był uważany za lidera w latach 80. odrodzenie wielkich amerykańskich musicali, po sukcesie brytyjskiego importu Uniknąć i Koty . Na Tonys w 1984 roku La Cage aux Folles zabrał do domu sześć nagród , w tym Best Musical, pokonując Sondheim's Niedziela w parku z George'em .
1984: Biloxi Blues
Shutterstock
Biloxi Blues jest sztuka na wpół autobiograficzna przez Neil Simon podążając za jego fabularyzowanym przewodnikiem, Eugene Morris Jerome, w podstawowym szkoleniu przed II wojną światową. Matthew Broderick zapoczątkował rolę Eugene'a, czyniąc swój pierwszy znaczący ślad na scenie Broadwayu. Plik New York Times dał zarówno Broderick, jak i samą sztukę pochlebne recenzje , zauważając, że „śmiech rzadko się kończy Biloxi Blues ”. W ciężkim muzycznie czasie spektakl zdołał przebić się przez śpiew i taniec i wygrać trzy Tony w 1985 roku, w tym Best Play.
1985: Piosenka i taniec
Masterworks Broadway
Piosenka i taniec jest inny Stworzenie Lloyda Webbera . Po udanym występie na West Endzie w 1982 roku musical przeniósł się na Broadway w 1985 roku. I chociaż został w większości dobrze przyjęty, był jego gwiazdą, Bernadette Peters , który przyciągał widzów każdej nocy.
Plik New York Times miał kilka krytyki samego programu, ale nie dał nic innego pochwała Petersa . `` Miss Peters to coś więcej niż tylko talenty: jako aktorka, piosenkarka, komediantka i wszechogarniająca osobowość, nie ma teraz rówieśników w teatrze muzycznym '' - napisał krytyk. Frank Rich . Stało się jeszcze bardziej oczywiste, że przyczyną był Peters Piosenki i tańce sukces, gdy gra przegrała siedem z osiem nagród Tony był nominowany do - tylko Peters zdobył nagrodę dla najlepszej aktorki w musicalu w 1986 roku.
1986: Ja i moja dziewczyna
MCA Classics
Pochodzący z West End w 1937 roku, Ja i moje dziewczyny aw dwa odrodzenia West Endu w 1952 i 1985 roku przed rozpoczęciem produkcji dotarli na Broadway w 1986 roku. „Choć może to zabrzmieć dziwnie w dzisiejszej muzycznej epoce, Ja i moja dziewczyna urzeka, sprawiając, że po raz kolejny wierzymy, że nie ma cudowniejszego powodu do śpiewania i tańca niż miłość między facetem i jego dziewczyną. napisał w 1986 roku. Prosta historia zdobyła uznanie i odeszła trzy Tony w 1987 roku . Ale na scenie dominował inny nowy musical.
1987: Nędzny
Shutterstock
Na podstawie Wiktor Hugo powieść o tym samym tytule, zjawisko globalne Nędzny po raz pierwszy został otwarty w Londynie w 1985 roku i od tamtej pory jest tam dzielnica West End najdłużej wydawany musical . Kiedy zadebiutował, dało go wielu krytyków mniej niż znakomite recenzje . Jednak opinia publiczna wydawała się bardzo nie zgadzać i wkrótce Nędzny dotarł do Broadway w 1987 roku, prześcigając Koty rekordowa sprzedaż. Zbiór zebrał 11 milionów dolarów w kasie przed premierą i zdominował 1987 Tony Awards z ośmioma zwycięstwami, w tym w kategorii Najlepszy musical.
1988: Upiór w operze
Shutterstock
Lloyd Webber's Upiór w operze otwarto na West Endzie w 1986 roku, a potem Na broadwayu w 1988 roku. Nadal działa w obu miastach, dzięki czemu udało się Najdłużej emitowany program na Broadwayu i drugi najdłużej działający West End, obok Zbiór . w odróżnieniu Zbiór , jednak, Fantom otwarte głównie na pozytywne recenzje. - To może być straszne spędzenie czasu w Upiór w operze , ale będziesz musiał nad tym popracować, „Rich napisał . Musical był obrzydliwy 26 milionów dolarów w pierwszym roku i przeszedł do przynieść ponad 1 miliard dolarów , co czyni ją jedną z najbardziej dochodowych produkcji wszechczasów na Broadwayu.
1989: Kroniki Heidi
Plymouth Theatre
Kroniki Heidi , feministyczna sztuka z 1988 roku autorstwa Wendy Wasserstein , otwarty na Broadwayu w 1989 roku . Program, który poruszał kwestie feminizmu i praw gejów, spotkał się z uznaniem krytyków. Plik New York Daily News nazwano to „Nie tylko zabawna, ale mądra gra”. Kroniki Heidi wygrał 1989 Nagroda Pulitzera dla dramatu i 1989 Tony Award za najlepszą sztukę i przyciągał uwagę widzów na całym świecie. Chociaż nie jest uważany za ponadczasowy klasyk, wiele innych programów, o których tu czytałeś, to Kroniki Heidi naprawdę przyciągnął publiczność w swoim czasie - aż do tego stopnia pierwszy odcinek z Seinfeld w 1989 roku nosił tytuł „Kroniki Seinfelda”.
1990: Miasto Aniołów
Columbia
Plik Miasto Aniołów muzyczny składany hołd do gatunku film noir lat 40. Kiedy został otwarty na Broadwayu pod koniec 1989 roku, nie miał wielkich gwiazd i spotkał się z mieszanymi recenzjami. Ale czasami jedna recenzja, zwłaszcza jeśli pochodzi Plik New York Times , może zapisać musical. Bogaty chwalony musical, który zarabiał tylko około 18 000 dolarów dziennie zaawansowana sprzedaż biletów . Dzień po opublikowaniu recenzji Richa sprzedaż biletów wzrosła do 324,700 dolarów. Wyglądało na to, że Rich miał coś do powiedzenia, jak Miasto Aniołów odszedł z wygraną sześć nagród Tony w 1990 roku , w tym Najlepszy musical.
1991: Miss Saigon
Shutterstock
Po udanym 18-miesięcznym biegu na West Endzie i pomimo kontrowersji związanych z castingiem, Miss Saigon otwarte w dniu Broadway w 1991 roku . Brzęczenie było tak silne, że musical się sprzedał Bicie rekordów 37 milionów dolarów w zaawansowanej sprzedaży biletów. I nawet przy najwyższej cenie biletu na musical w tamtym momencie (100 dolarów!), Prawie 6 milionów ludzi wybrało się na jego obejrzenie Miss Saigon . Tylko w pierwszym roku zarobił ponad 266 milionów dolarów. Musical był drugim ogromnym sukcesem kompozytora Claude-Michel Schoenberg i autor tekstów Alain Boublil , którzy też byli w tyle Nędzny . Pomimo wyraźnego sukcesu komercyjnego, Miss Saigon skończyło się utratą 1991 Tony dla najlepszego musicalu do Will Rogers Follies.
1992: Szalony dla Ciebie
Angel Records
Szalony dla Ciebie jest Ken Ludwig's 1992 adaptacja muzyczna klasyki George Gershwin piosenki, opowiadające historię bankiera wysłanego w celu przejęcia majątku teatralnego, tylko po to, by się zakochać i spróbować go uratować. Został otwarty na Broadwayu na początku 1992 roku i działał przez prawie cztery lata i ponad 1600 przedstawień.
„Kiedy przyszli historycy próbują znaleźć dokładny moment, w którym Broadway w końcu powstał, by odebrać musical Brytyjczykom, mogą po prostu dojść do wniosku, że rewolucja rozpoczęła się zeszłej nocy”, Rich napisał następujący Szalony dla Ciebie' s premiera. ' Szalony dla Ciebie odkorkowałem klasyczną mieszankę muzyki, śmiechu, tańca, sentymentu i show-mani z amerykańskiego musicalu ze świeżością i pewnością siebie rzadko spotykaną podczas Koty dekada.' (Przepraszam, Koty .) Z takimi imprezami nie jest niespodzianką, że musical Ludwiga odszedł z upragnionymi Tony Award dla najlepszego musicalu w 1992 roku.
1993: Anioły w Ameryce
Teatr Waltera Kerra
Tony Kushner Anioły w Ameryce wyśrodkowany na Kryzys związany z AIDS . Został podzielony na dwie części, w wyniku czego zdobył nagrodę Tony dla najlepszej gry w obu 1993 i 1994 , Podejścia milenijne pierwszy i Pieriestrojka druga. Anioły w Ameryce na przestrzeni lat widział wiele adaptacji, w tym miniserial HBO, który zdobył zarówno tytuł złoty Glob i Emmy dla najlepszych miniserialów. Dan Odenwald z Metro Weekly napisał to Anioły w Ameryce był „jednym z najważniejszych dzieł teatralnych końca XX wieku”.
1994: Pasja
Angel Records
osobowość 30. urodziny
Pasja to jednoaktowy musical z Sondheim, będący adaptacją włoskiego filmu z 1981 roku Pasja Miłości. Sondheim był już szanowany za swoje dzieła, takie jak Firma , Sweeney Todd , i Do lasu , więc nie było wątpliwości, że widzowie będą chcieli zobaczyć jego nową produkcję. Program miał tylko 280 występów, ale nadal zdobył nagrodę Tony dla najlepszego musicalu w 1994 roku - co czyni go najlepszym najkrócej trwający program by kiedykolwiek zdobyć upragnioną nagrodę.
1995: Bulwar Zachodzącego Słońca
Shutterstock
Lloyd Webber's Bulwar Zachodzącego Słońca po raz pierwszy został otwarty w Londynie w 1993 roku, a potem Na broadwayu w 1994 roku, czerpiąc z filmu pod tym samym tytułem z 1950 roku. Dwie znane aktorki dały początek głównej roli Normy Desmond— Patti LuPone w West End i Glenn Close Na broadwayu. Do czasu, gdy zamknął swoje podwoje na Broadwayu w 1997 roku, serial się skończył 12 milionów dolarów . Bulwar Zachodzącego Słońca skończyło się na zabraniu do domu siedem nagród Tony w 1995 roku, w tym Best Musical i Best Original Score.
1996: Wynajem
Rozmach
Minęło prawie 10 lat, odkąd musical stał się światowym fenomenem ( Upiór w operze w 1988) oraz kompozytor i dramaturg Jonathan Larson był gotowy to zmienić za pomocą Wynajem . Luźno oparta na operze Czech, musical otwarty na Broadwayu w 1996 r. po wyprzedanym występie w Off-Broadwayu. Przy tak dużym zapotrzebowaniu publiczności Wynajem przeniósł się do Nederlander Theatre, gdzie nadal sprzedawał się, pokaz po przedstawieniu. To wygrało cztery nagrody Tony w 1996 roku i ostatecznie został zaadaptowany na duży ekran w 2005 roku (z udziałem większości oryginalnych członków obsady serialu) i do telewizji na żywo w 2019 roku. Jednak jego największym sukcesem jest pozostanie ulubieńcem fanów do dziś.
1997: Titantic
Teatr Lunt-Fontanne
Przed tragicznym wydarzeniem historycznym stał się wielkim hitem filmowym w roli głównej Leonardo Dicaprio i Kate Winslet później tego roku, Tytaniczny robił fale jako Musical na Broadwayu w 1997 roku. Krytycy nie uwierzył w muzycznym potencjale, ale ich recenzje nie powstrzymały serialu przed staniem się przebojem kasowym. Tytaniczny prowadził przez prawie dwa lata z 804 występami. Był nominowany do pięciu Tony Awards w 1997 roku i zabrał ich wszystkich do domu, w tym najlepszego musicalu.
1998: Król Lew
Shutterstock
Król Lew jest uważany za jeden z największych sukcesów Broadwayu lat 90. Na podstawie 1994 Film Walta Disneya , musical, który przedstawia muzykę według ikon Elton John , zadebiutował wcześniej w Minnesocie przeprowadzka na Broadway w 1997 roku. Nadal działa do dziś, z ponad 8 000 występami i wspinaczkami. Król Lew jest obecnie na Broadwayu najbardziej dochodowe przedstawienie wszechczasów, przynosząc prawie 1,5 miliarda dolarów.
1999: To było
BMG Entertainment
To było jest musical w trzech aktach oddając hołd legendzie choreografii Bob Fosse - pomysł wymyślony przez Chet Walker , który występował w wielu przedstawieniach Fosse. Fosse był znany ze swojej przełomowej pracy w takich hitach jak Broadway Jak odnieść sukces w biznesie bez próbowania , Pippin , i Chicago . Musical otworzył się na Broadwayu w 1999 roku, a miłośnicy teatru domagali się okazania szacunku człowiekowi stojącemu za tak wieloma epickimi ruchami. To było zabrał do domu Nagroda Tony dla najlepszego musicalu w 1999 roku, a także Nagroda Drama Desk dla Outstanding Musical Revue.
2000: Pocałuj mnie, Kate
Columbia
Pocałuj mnie, Kate jest adaptacją Szekspira Poskromienie złośnicy i pierwotnie otwarto go na Broadwayu w 1948 roku. Przy niewielkiej konkurencji w sezonie jego odrodzenie w 1999 roku na przełomie XIX i XX wieku przykuły uwagę widzów teatru. Charles Isherwood z Różnorodność nazwała serial „uroczą magią”, „zauważając”, że myśli o nękającym nowym tysiącleciu cofają się ”, gdy się w nim oglądają Pocałuj mnie, Kate . Musical wygrał pięć nagród Tony w 2000 roku, w tym za najlepsze odrodzenie musicalu, najlepszą reżyserię musicalu i najlepsze kostiumy. Aby uzyskać kolejną szansę, aby spojrzeć wstecz przez lata, sprawdź Najpopularniejsza fryzura roku, w którym się urodziłeś .
Aby odkryć więcej niesamowitych sekretów życia jak najlepiej, Kliknij tutaj aby śledzić nas na Instagramie!
