Moje motto brzmi: „Zapytaj mnie o cokolwiek, powiem ci” - wszystko, z wyjątkiem faktu, że jestem adoptowany. Nie chodzi o to, że to ukrywam, po prostu to stwierdzenie zawiera wiele pytań, takich jak „Czy kiedykolwiek spotkałeś swoich prawdziwych rodziców?” lub, co najbardziej godne uwagi ze wszystkich: „A jeśli umawiasz się z bratem, nie wiedząc o tym?” Na niektóre pytania nie chcę odpowiadać, a na inne nie mam odpowiedzi.
Prawda jest taka, że prawie nic nie wiem o adopcji. Wiem, że pierwsze sześć miesięcy życia spędziłam w rodzinie zastępczej w Yonkers w stanie Nowy Jork, zanim rodzice mnie adoptowali. Wiem, że moi biologiczni rodzice byli młodzi i nie byli małżeństwem. Wiem, że moja matka była „nauczycielką”. A najbardziej szokującą rzeczą, jaką wiem, jest to, że przy urodzeniu miałam inne imię, Kathleen. (Moja mama nie podzieliła się tą informacją, dopóki nie skończyłem czterdziestki po śmierci taty).
Kiedy byłem dzieckiem, podejrzewałem, że coś jest dziwne, ale nie dowiedziałem się, że zostałem adoptowany, dopóki nie skończyłem 12 lat. Adopcja w mojej rodzinie była wielką tajemnicą - i to nie jest wyjątkowe. Pomimo faktu, że według organizacji non-profit w Stanach Zjednoczonych jest około 1,5 miliona adoptowanych dzieci Sieć adopcyjna proces adopcji jest nadal owiany kocem tajemnicy.
Chociaż istnieją teraz opcje otwartych adopcji, w których rodziny urodzenia i rodziny adoptowane dzielą się informacjami i zdjęciami, rzeczywistość jest taka, że większość adopcji to bezpłodne sprawy obsługiwane na salach sądowych, gdzie dokumenty są zapieczętowane na całą wieczność.
Więc rozumiem, dlaczego ludzie są z natury ciekawi, kiedy mówię, że jestem adoptowany. I wiem, że wszystkie ich pytania i komentarze (takie jak „Wiedziałem, że zostałeś adoptowany - nie wyglądasz jak twoja mama”) pochodzą z prawdziwej troski i ciekawości. Dzielę się tym, co mogę, ale jako adoptowani są pewne rzeczy, o których chcielibyśmy, aby osoby postronne zrozumiały lub były bardziej wrażliwe. A w interesie dzielenia się - i na cześć Narodowego Miesiąca Adopcji - oto 10 rzeczy, do których większość adopcyjnych może się odnieść.
1 Patrzeć na swoją rodzinę i nie widzieć w żadnej z nich własnej twarzy.
Shutterstock
sen oznacza wypadek samochodowy
Czy pamiętasz, jak patrzyłeś na rodzinny album z wycinkami i dziwiłeś się, że masz nos swojej prababci? Co powiesz na to, że byłeś dzieckiem i słyszałeś, jak ludzie mówią, że twój tata wyglądał dokładnie tak jak ty, gdy był w twoim wieku? Dorastając, wszyscy członkowie rodziny mojego ojca mieli przeszywające oczy, niebieskie jak niebo o zmierzchu i jedwabiste blond włosy. Moja mama miała proste, kruczoczarne włosy i rzeźbione rysy. Z moimi kręconymi czerwonawo-brązowymi włosami, zielonymi oczami i kikutem nosa nie przypominałem nikogo.
Było dla mnie kompletną tajemnicą, dlaczego nie wyglądałem nawet w najmniejszym stopniu jak ktokolwiek dorastający. Próbowałem poszukać zdjęć rodzinnych pod kątem ucha, brwi, czegokolwiek, co wyglądało jak moje. Pewnego dnia znalazłem zdjęcie ciotki, która zmarła przed moim urodzeniem. Oto ona - moja ciocia Frida - patrzyła na mnie z minionych dziesięcioleci, z kręconymi brązowymi włosami. Wreszcie członek rodziny, który wyglądał jak ja! Zwróciłem na to uwagę mojej babci, która od razu powiedziała mi, że pokochałabym Fridę, która wydała wszystkie swoje pieniądze na buty, ubrania i… wycieczki do salonu na trwałą ondulację.
2 Zastanawiasz się, czy masz brata, bliźniaczkę, siostrę, ale czasami nie chcesz wiedzieć.
Shutterstock
Wiele lat temu, kiedy zaczynałem nową pracę, kolega spojrzał na mnie i powiedział: „Ha! Znam twoją siostrę! ” Ponieważ nie mam rodzeństwa, powiedziałem, że musi się mylić. Odpowiedział: „W takim razie musisz zostać adoptowany, ponieważ znam kogoś, kto jest twoim dokładnym bliźniakiem”. Wyjaśnił, że jest przyjazną sprzedawczynią w sklepie, do którego często chodził, i że gdybym chciał się o tym przekonać, zabrałby mnie tam. Nigdy tego nie zrobiłem - może bałem się dowiedzieć, że mam bliźniaka, który pracował zaledwie milę ode mnie.
tytuły utworów z kolorami
Kiedy jesteś adoptowany, zawsze zastanawiasz się, czy jest ktoś, kto podziela twoje oczy. Czy ta osoba też lubi biegać w maratonach i zbierać kubki tiki? Dokumentacja Trzej identyczni nieznajomi zbadał historię trzech braci adoptowanych do różnych rodzin, z których wszyscy byli do siebie podobni i mieli te same maniery po spotkaniu jako dorośli. Ich historia, która skupiała się na tej samej agencji adopcyjnej, w której zostałem umieszczony, dała do życia bardzo realną możliwość, że mógłbym mieć gdzieś rodzeństwo. A ten sprzedawca mógł być jednym z nich, ale nie zgodziłem się z możliwością dowiedzenia się.
3 Identyfikacja z przedstawieniem na Broadwayu Annie .
Shutterstock
Telewizja i filmy nie zawsze były miłe dla adoptowanych i sierot, od przedstawiania ich jako kieszonkowców Oliver do przerośniętego mężczyzny-dziecka, który pracuje dla Świętego Mikołaja ( Elf ). Nie wszyscy jesteśmy też urocze i dzielne, jak sieroty z Miss Hannigan Annie . Jest jednak coś, co można powiązać w tym, jak Annie zastanawia się, jacy mogą być jej biologiczni rodzice. W piosence „Może” mała rudowłosa sierota rozmyśla: „Założę się, że są dobrzy. Dlaczego nie powinny? Jedynym ich błędem było oddanie mnie ”. Dreszcze za każdym razem.
4 Próbuję dowiedzieć się, dlaczego zostałeś odrzucony tyle lat temu.
Shutterstock
Umieszczenie dziecka do adopcji musi być jedną z najbardziej bolesnych decyzji, jakie może podjąć rodzic. Kobieta, która nosi dziecko przez dziewięć miesięcy, wymaga niesamowitej siły, aby następnie umieścić je w ramionach kogoś innego, być może zaledwie kilka godzin po porodzie. Świadomość w głębi duszy, że twoje dziecko ma większe szanse na tym świecie z kimś innym, jest całkowicie bezinteresowna i pochodzi z miejsca miłości.
Mimo to zdarzają się chwile, kiedy jako adoptowane dziecko zastanawiasz się, dlaczego została odrzucona przez pierwszą rodzinę. Czasami, nawet jeśli twój mózg wie, że to nigdy nie może być twoja wina, przez jedną sekundę obwiniasz siebie. Czy jako dziecko za dużo płakałam? Czy byłem ciężarem? Jasne, to nielogiczne, ale czasami serce nie widzi logiki.
5 Fantazjując o tym, kim byli twoi biologiczni rodzice (i mając nadzieję, że byli sławni).
Shutterstock
Kiedy byłam małą dziewczynką, odkryłam The Beatles z kolekcji płyt mojego starszego kuzyna. Znalazłem kilka zdjęć młodego John Lennon i stał się obsesją na punkcie tego, że mógł być moim ojcem. Może nagrywał w Nowym Jorku, spotkał młodego nauczyciela w szkole przy lunchu i miał romans? Przez solidny rok byłem przekonany, że moje pisanie i dowcip zostały z pewnością przekazane przez mojego tajemniczego ojca, Johna Lennona.
sen o zmarłej matce
Najlepszą częścią bycia adoptowanym jest to, że absolutnie możesz napisać własne początki. Sekretny książę? Pewnie! Dziecko dziewczynki z małego miasteczka, która została czołową damą? Dlaczego nie? To jedna z tych książek „stwórz własną przygodę” - a ty będziesz gwiazdą.
6 Brak wiedzy o tym, co należy zaznaczyć na formularzach medycznych, jeśli chodzi o historię Twojej rodziny.
Shutterstock
Poszliśmy wszyscy do lekarza i otrzymaliśmy notatnik wypełniony formularzami do wypełnienia. Typowy składa się z małych pudełeczek i listy prania z możliwymi chorobami i chorobami, które występują w twojej rodzinie. Jako adoptowana osoba wiem, że moja adoptowana rodzina miała w przeszłości choroby serca, ale to mi nie pomaga. Czy zaznaczam wszystkie pola, zakładając, że jestem na wszystko narażony? Czy nie mam żadnego zaznaczenia? Zapytałem moich lekarzy, a oni nie mają jednoznacznej odpowiedzi. Niektóre adopcje dają rodzinie adopcyjnej dokumentację medyczną, a inne nie. I chociaż testy genetyczne mogą pomóc odpowiedzieć na niektóre pytania, dla adoptujących te schowki skrywają świat tajemnic.
7 Brak zdjęć z najwcześniejszych dni.
Shutterstock
ktoś umiera w twoim śnie
Znasz te wszystkie zdjęcia z dziecięcym brzuchem, które wszyscy publikują na Instagramie? A te zdjęcia malutkich noworodków z pomarszczonymi twarzami w czapeczkach? Kiedy jesteś adoptowany, nie masz żadnego z nich. Moje zdjęcia zaczynają się w wieku około sześciu miesięcy, razem z ogłoszeniem o urodzeniu, na którym widnieją dwie daty: data urodzenia i data przyniesienia do domu.
Oczywiście oznacza to również, że każdego roku można obchodzić dwie uroczystości - z ciastem. Weź to, narodziny dzieciaków!
8 Konieczność stawiania pytań - nawet jako osoba dorosła - o swoich „prawdziwych” rodziców.
Shutterstock
Kiedy mówię ludziom, że jestem adoptowany, zazwyczaj najpierw otrzymuję odpowiedź „to super”. Następnie pojawia się pytanie uzupełniające: „Czy wiesz, kim są twoi prawdziwi rodzice?” Odpowiedź nie jest prosta. W większości przypadków adopcje są czynnościami prawnymi, które obejmują pieczętowanie akt na podstawie nakazu sądowego w celu ochrony poufności rodzin biologicznych. Przepisy różnią się w zależności od stanu, ale na dzień dzisiejszy tylko dziewięć stanów (Alabama, Alaska, Kolorado, Hawaje, Kansas, Maine, New Hampshire, Rhode Island i Oregon) ma nieopieczętowane dokumenty adopcyjne, zgodnie z Pew Charitable Trusts . Oznacza to, że adoptowani urodzeni w innych stanach musieliby zatrudnić adwokata i zwrócić się do sędziego o przyznanie dostępu do ich własnych akt. To kosztowne przedsięwzięcie, które nie zawsze prowadzi do sukcesu.
9 Wypełnianie rejestrów adopcyjnych rodziców i dzieci dla osób, które pasują do Twojej daty urodzenia, płci i miejsca urodzenia.
Shutterstock
Istnieje wiele rejestrów online, w których adopci, biologiczni rodzice i krewni mogą szukać swoich rodzin. Rodzice biologiczni na przykład opublikowaliby, że szukają córeczki urodzonej 21 grudnia 1975 r. Na Mt. Szpital Sinai w Nowym Jorku w nadziei, że to dziecko - teraz dorosłe - również szuka w rejestrze. Różni się w zależności od stanu, ale Nowy Jork ma oficjalny rejestr, w którym jeśli obie strony się zarejestrowały, stan będzie udostępniać informacje. To trochę igła w sytuacji stogu siana i działa tylko wtedy, gdy obie strony się zgodzą.
10 Uświadomienie sobie, że rodzina, którą tworzysz, może być tak samo wspaniała, jak rodzina, w której się urodziłeś.
Shutterstock
Jest takie stare powiedzenie, że adoptowane dzieci są wyjątkowe, ponieważ były chciał . I to prawda. Moja matka miała kilkanaście poronień, zanim zaczęła szukać adopcji. To było zanim in vitro i macierzyństwo zastępcze były realnymi opcjami. Aby sfinansować adopcję - która trwała około 10 000 lat temu - pożyczyli pieniądze od krewnych i nadal musieli ogłosić upadłość rok później, kiedy opłaty prawne okazały się zbyt dużym obciążeniem.
Moi rodzice chcieli mnie i kochali mnie i chronili mnie tak zawzięcie, jak wszyscy rodzice kochali i chronili swoje dziecko. Moja „prawdziwa” rodzina to ta, do której zostałem adoptowany. Jasne, nie podzielam DNA tych ludzi, ale co to oznacza? Gdybym nie został adoptowany do tej rodziny, nigdy nie pozwoliłbym dziadkowi zabrać mnie na pierwszą przejażdżkę kolejką górską. Nigdy nie dostałbym głębokiej miłości do czytania i pisania od mojej babci. I nigdy nie pojechałbym na Ellis Island, żeby odszukać mojego pradziadka, który w wieku 31 lat przywiózł swoją młodą rodzinę z Polski do Nowego Jorku, aby rozpocząć nowe życie. W pewnym sensie moja historia jest podobna do jego - ja też wybrałem się w podróż, aby rozpocząć nowe życie. Okazało się, że to niesamowita przygoda.
